وقتی رسیدم اداره به همکارام گفتم :امروز صبح اونقدر خوابم میومد که حاضر بودم پنج میلیون تومن بهم بدن و بگن امروز تعطیله ونمی خواد بری سر کار و من بتونم بیشتر بخوابم . بیشتر همکارام هم بدون اینکه به حرفام خوب فکر کنند با

در یک تقسیم بندی خاص،آدم ها از نظر وضعیت خواب به دو دسته چکاوک ها و جغدها تقسیم می شوند.دسته اول یا همان چکاوک ها کسانی هستند که سحر خیز بوده و اهل کار و عمل در روز هستند . معمولا بیشتر عمل می کنند

بودن یا شدن، مسئله این است!قطار زندگی به سوی ایستگاه آخر در حال حرکت است. چه شاد باشیم ، چه اندوهناک سرانجام روزی یا شبی به آن ایستگاه می رسیم. شاید این قطارِ شهر بازی باشد و پس از عبور از تونل وحشت ما را

تنها تو بودی  و غمی که در دلم می پائید  و می رفت تا ابدیت یابد  و راز جاودگانی اش را خواندی در نگاه من چه ناباورانه دوختی بر من نگاهت را ندانستی که رسالت نگاه را لبخندی تمام می کند من آسوده خاطر یک

تو که با دیگری بودی چرا روزم سیه کردی  چرا عمر سراسر محنت من را تبه کردی توکه نامهربان بودی چرا کردی نظر بر من  چرا چون لیلی زیبا به مجنونت نگه کردی  تو زیبا صورتی اما نداری سیرت زیبا مرا با عشوه و ناز

در سردترین روز سال حال و هوای گرمی را یاد تو برایم به ارمغان آورده است. از پنجره به بیرون نگاه می کنم. هنوز سفیدی طبیعت را رد پای هیچ عابری نیالوده است. دوران کودکی ام به یادم می آید. آن وقت ها یک روز

کلمات بی پروا تر از همیشه برای تقریر یادی دوباره از تو بلند و بلند در آسمان اوج می گیرند و شور و حالی آسمانی را با خود می آورند و مرا به نگارش این سطور وا می دارند . زیبای من! صدای تو از

یک بار دیگر آمدی. اما با تو بودن دقایقی بیش نپائید. مسافر بودی و من نیز. شانه به شانه من به معراج آمدی . رنگت پریده بود. مثل همیشه آرام و ساکت بودی. هوا سرد بود. تو هم سردت بود و می لرزیدی. از نگاهت

تو بیا که در این غربت دور می رسد شاخ سپیدار به سرمنزل ماه می رود آب به دیدار کویر می روم مست  به معراج خیال و در این خلوت پائیزی باغ گل حسرت تنهاست تو بیا لب دریای پراز حادثه شعر رویم واژه ها

سلامم را نمی خواهی نگاهم را نمی خوانی کلامم را تو نشنیدی  و نامم را نمی دانی سلامم را که از اعماق قلبم اوج می گیرد نگاهم را که سرگردان بدنبال نگاه توست کلامم را که چیزی جز سلامم نیست و نامم را نپرسیدی ز

گاهی اوقات لحظاتی در زندگی من وجود دارند که با همیشه تفاوت دارند. نميدانم چه اصراری دارم که تو هم این لحظه ها را درک کنی. شاید به این دلیل است که این لحظات زیبا هستند و به هر چه زیبایی است ربط دارند و

ای مهربان ! می روی اما گویی در نگاه سبزت بدرقه مسافری است که بی تو راهی دیار عزلت است. تو می روی و در زیر قدم هایت تپش های دلی را احساس می کنی که می خواهد پاهایت را بر سینه خاک سخت و

شعر می‌گویم تا تو بیایی چه بی‌اثرند این واژه‌های آشنا: دریا ، باران. تو بهترین واژه شعر منی «بی وفا» نوشته‌های مرتبط خوب حرف‌زدن با افزایش دایره‌ی واژگانمچاله‌های ساده و نجیبنویسنده‌ی دیوانه،حکم‌ران سرزمین واژه‌هادریا همیشه آبی نیستسوگندنامه‌ای به آیندهپائیز در تابستانبی سواد نباشیمجمعهگریه،تنهائی،خلوت

 دریا به رنگ آسمان و آبی آسمان به نام آب دریا رنگ این از آن و نام آن از این نوشته‌های مرتبط دریا همیشه آبی نیستواژه‌های بی‌اثرپائیزپائیز در تابستاننامه‌ای به آیندهجمعهمچاله‌های ساده و نجیبداستان کوتاه محبوبهبی وفاچلیپای رنج

این روز ها و سال ها ،همان آینده ای است که سالها پیش در کنجی از گوشه و کنار دنیا به آن فکر می کردم و در دفتر سبز خاطراتم در باره اش می نوشتم. افقی در دور دست ، در ورای روز های بی

از اشک های بی شمار انتظارم بپرس و از سرگيجه ی بعد از دَوَران عقربه های ساعتهای بی قرار بدان كه آمدنت چقدر به دير انجاميده است نوشته‌های مرتبط چای تلخجمعهآیندهبی وفاچلیپای رنجیک روز پر از کلافگینگاه و لبخندشبدریا همیشه آبی نیستداستان کوتاه ماجرای عجیب زباله‌ی سر

بيهوده آب را گل آلود ميكنی اين حوضچه خالی از ماهی است نوشته‌های مرتبط دریا همیشه آبی نیستبدرقهداستان کوتاه کوچه‌ی لیلاداستان کوتاه محبوبهداستان کوتاه پست‌چی هر هفته در می‌زندداستان کوتاه ماجرای عجیب زباله‌ی سر چهار راه

آسوده باش من دعوا را می برم  “زمان” وكيل مدافع چيره دستی است نوشته‌های مرتبط نگاه و لبخندامتحان ریاضیاتداستان کوتاه محبوبهجمعهمچاله‌های ساده و نجیببی وفاچلیپای رنجداستان کوتاه پست‌چی هر هفته در می‌زندانتظارشب

یک استکان چای  و میزی کنار پنجره  … این هم تعریف ساده ایست از زندگی نوشته‌های مرتبط برفپائیزلحظه های پروازمچاله‌های ساده و نجیبامتحان ریاضیاتنامه‌ای به آیندهخود‌فریبیداستان کوتاه ماجرای عجیب زباله‌ی سر چهار راهپاییز بارانیداستانک جاده

چای سرد دوری ات را تلخ می نوشم قند دردلم آب می شود  وقتی از آمدنت خبر می دهی  آمدنت پایان تلخی هاست نوشته‌های مرتبط انتظارپایان بی آغازپائیز در تابستانبرفشبکژتابی، مغلطه‌ی ابهام ساختاریبی وفاچلیپای رنجنگاه و لبخندسؤال غیر فلسفی