تاریخ من از اولین روز تابستون شروع میشه. امروز پنجاهمین سالروز تولدمه.تو پنجاه سالگیه که می فهمی بزرگ تر ها دیگه خیلی بزرگ تر از تو نیستند. و سنشون خیلی که باشه حدودای یک و نیم برابر سن تو ئه. قهرمان های زندگی، الگوها و

از آن لحظه‌هاست که دلم می‌خواهد از من بپرسی: «قهوه می‌خوری؟» و من بگویم: «این چه سؤالی است؟! فلسفه نیست که پاسخش را ندانی». نوشته‌های مرتبط پاییز بارانیبدرقهلحظه های پرواززندگی کردن سخت تر از مردن استمچاله‌های ساده و نجیبنامه‌ای به آیندهنویسنده‌ی دیوانه،حکم‌ران سرزمین واژه‌هاداستان کوتاه