«آدمها فقط دو دسته اند: دستۀ اول و دستۀ دوم».
تقسیم بندی های دوتائی آدم ها
آدم ها از نظر زیبایی ظاهر به دو دسته تقسیم میشوند : زیبا و زشت. از لحاظ تحصیلات به دو دسته با سوادها و بی سوادها. یا بلند قامتند یا کوتاه اندام، یا بد ذاتند یا خوش قلب. از نظر جنسیت به دو دسته زن و مرد، از نظرسن و سال به دو دسته جوان و پیر، واز نظر مرام دو دسته اند : با معرفت و بی معرفت. آدم ها به دو دسته والدین و فرزندان نیز تقسیم بندی می شوند. مجردها و متاهل ها، دوستان و دشمنان، غریبه و آشنا، مومن و کافر، و هزاران دسته بندی دوتائی دیگر.
ارزیابی آدم ها
در مناسبات روزمره مان مدام در حال طبقه بندی آدم های پیرامون خود و ارزیابی آن ها هستیم. شاید فکر کنید این تقسیم بندی مربوط به صفاتی است که در بالا بدان اشاره شد. من می خواهم بگویم که این طور نیست . در هر یک از تقسیم بندی های گفته شده هر آدمی ممکن است در نقطه ای بین دو سر طیف پایین و بالا، راست و چپ و خوب و بد و سایر ویژگی های انسانی قرار بگیرد. از آن گذشته می توان فردِ بلند قامتِ سیاه پوستِ مومنِ مجردِ مسنِ و خوش قلبی را هم در اطراف خود ببینیم. پس چرا در معرفی آدم ها تنها به یک و یا چند ویژگی او اشاره می کنیم.؟
هدف از دسته بندی آدم ها
آدمی از آنجا که دلش می خواهد همه چیز را درک و تحلیل کند و برای رسیدن به آن ،همه چیز را از راه طبقه بندی به گروه ها و قالب ها ساده می کند . کلیشه ها را می سازد و طیف وسیعی از آدم ها را در دسته های کلی تری جای می دهد. چند شاخص برای هر دسته شناسایی و یا ایجاد می کند. بعد خیلی سطحی قالب های خود ساخته را به قضاوت و تحلیل در می آورد. اینگونه است که گمان می کند که خیلی چیز ها را می داند.
قالب پدرها، رفتارها، زن ها، مردها، قومیتها و دیگر دسته بندی ها را فهرست می کند و چند برچسب برای آن ها معرفی می کند. و جالب این که خود را در دسته هایی با ویژگی های دلخواه خود طبقه بندی می کند.
چه بهتر بود که دسته بندی دیگری نیز وجود داشت: آنهایی که دیگران را به سادگی قضاوت می کنند و کسانی که سرشان توی کار خودشان است.
6 پاسخ
بسیار عالی بود
سپاس
بله موقتی و گذراست. ممنون
اتفاقا دیروز بود که در خلال نوشته هام نوشتم که ادمها به دسته خوب و بد تقسیم نمی شوند و هیچ مطلقی وجود ندارد. هر فردی سرشار از ویژگی های متفاوت است. کسی که باو برچسب بد می زنیم قطعا ویژگی های خوب هم دارد. اما بدهایش می چربد که برچسب بد می خورد و برعکس.
ما در برخورد با آدم ها فقط به رفتاری که در مورد ما دارند توجه می کنیم و تمامی ساحت های شخصیتی و وجودی مخاطب رو نادیده گرفته و بر اساس رفتاری که با ما میشود دیگران را قضاوت می کنیم.خوب یا بد بودن یک رفتار می تواند یک رخداد موقتی و گذرا و نه لزوما بیانگر شخصیت فرد باشد.
ممنون از شما
سلام
مطلب جالبی بود. استفاده کردم.
این وسط هم گاه حد میانههایی هستند که دوتاییها در تلاشند اونها رو توی دستهی خودشون جای بدهند.:)