خوب نوشتن با افزایش دایره‌ی واژگان

خوب‌نوشتن و خوب‌گفتن بدون افزایش دایره‌ی واژگان به نظر دشوار بوده و چیزی کم خواهد داشت. یکی از راه‌های فراگیری آن، واژه‌برداری از نوشته‌هایی است که می‌خوانیم و به کاربردن آن‌ها در گفتار و نوشتارمان می‌باشد. قبل از شروع، واژه‌ها را به سه دسته می‌توان تقسیم کرد:

• واژگان فعال
• واژگان غیر فعال
• واژگان منسوخ و مهجور

همان‌طور که آگاهید همیشه از واژگان دسته‌ی اول در گفتار و نوشتارمان استفاده ‌می‌کنیم. معنی آن‌ها را می‌دانیم و به آسانی برای گفت‌وگو از آن‌ها بهره می‌بریم.

واژگان دسته‌ی سوم به علت دور از ذهن‌بودن و سپری‌شدن زمانی طولانی از کاربرد آن‌ها، برای مخاطب ناآشنا بوده و در انتقال پیام اختلال به‌ وجود خواهند آورد. معانی این واژه‌ها را می‌توان در نوشته‌های قدیمی یافت و گاهی حتا در لغت‌نامه‌ها هم درج نشده‌اند. به عنوان مثال شاید واژه‌ی «مُشتن» یا «مِشتن» را با عنوان مشت‌ومال بشناسیم اما برای بیش‌تر افراد نا‌آشنا می‌نماید. از این‌رو استفاده از این واژه‌ و کلمات شبیه به آن غیر ضروری به نظر می‌رسد.

 برای زیباسازی جمله‌ها باید بکوشیم واژه‌های غیر فعالی را که املا و معنی آن‌ها شناخته شده می‌باشد، در گفتار‌ و نوشته‌‌هایمان به کار ببریم تا اندک‌اندک به واژه‌هایی فعال تبدیل شوند. واژه‌های فارسی که بیش‌تر غیر فعال می‌باشند را فعال و زنده کنیم. گاهی ‌هم می‌توان برخی از واژه‌های مهجور و منسوخ را به کار گیریم. واژه‌ها، گویش‌ها و لهجه‌های گوناگونی در سراسر دنیا وجود دارند که همانند برخی از گونه‌های جانوری در حال برچیدگی بوده که لازم است تلاش نمود آن‌ها را از این خطر رهانیده و زنده و شاداب نگاه داشت.