خوب نوشتن و خوب گفتن بدون افزایش دایره‌ی واژگان به نظر دشوار بوده و چیزی کم خواهد داشت. یکی از راه‌های فراگیری آن، واژه ‌برداری از نوشته‌هایی است که می‌خوانیم و به کار بردن آن‌ها در گفتار و نوشتارمان می‌باشد. قبل از شروع، واژه‌ها را به سه دسته می‌توان تقسیم کرد:

• واژگان فعال
• واژگان غیر فعال
• واژگان منسوخ و مهجور

همان‌طور که آگاهید همیشه از واژگان دسته‌ی اول در گفتار و نوشتارمان استفاده ‌می‌کنیم. معنی آن‌ها را می‌دانیم وبه آسانی برای گفتگو از آن‌ها بهره می‌بریم.

واژگان دسته سوم به علت دور از ذهن بودن و سپری شدن زمانی طولانی از کاربرد آن‌ها، برای مخاطب ناآشنا بوده و در انتقال پیام اختلال به‌ وجود خواهند آورد. معانی این واژه‌ها را می‌توان در نوشته‌های قدیمی یافت و گاهی حتا در لغت‌نامه‌ها هم درج نشده‌اند. به عنوان مثال شاید واژه‌ی «مُشتن» یا «مِشتن» را با عنوان مشت و مال بشناسیم اما برای بیش‌تر افراد نا‌آشنا می‌نماید. از این‌رو استفاده از این واژه و کلمات شبیه به آن غیر ضروری به نظر می‌رسد.

 برای زیبا سازی جمله‌ها باید بکوشیم واژه‌های غیر فعال که املا و معنی آن‌ها شناخته شده می‌باشند را در گفتار‌ و نوشته‌‌هایمان به کار ببریم تا اندک اندک به واژه‌هایی فعال تبدیل شوند. واژه‌های فارسی که بیش‌تر غیر فعال می‌باشند را فعال و زنده کنیم. گاهی ‌هم می‌توان برخی از واژه‌های مهجور و منسوخ را به کار گیریم. واژه‌ها، گویش‌ها و لهجه‌های گوناگونی در سراسر دنیا وجود دارند که همانند برخی از گونه‌های جانوری در حال برچیدگی بوده که لازم است تلاش نمود آن‌ها را از این خطر رهانیده و زنده و شاداب نگاه داشت.