چلیپای رنج

صلیب، یادبود رنجِ آدمی‌ است

نگاه کن که چگونه مصیبت‌بار

 تا قربان‌گاه بر دوشِ زخم خورده می‌کِشد

چلیپایِ رنج خویش را

تا کِی جان از کف بگذارد

 و کجا بار بر زمین نهد

این آدمی‌زاده‌ی رنجور، در انتهای هستی

درد، قامت درختی است

 برایستاده در شمایل صلیب

چلیپایِ به زنجیر درآمده

آراسته به غفلت

به گریبانِ آدمی

cross
برچسب‌ها:
دسته‌ها: , ,
※ لطفأ «دیدگاه» خود را بنویسید ※
2 دیدگاه
  1. سپاس‌گزارم از شما. خودم خیلی این شعر رو دوست دارم. حکایت رنج همیشه همراه انسان است. گاه بزک شده و فریبنده چون صلیبی در زنجیر و گردن‌بندی از طلا

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

فهرست

بایگانی‌ها
آمار
  • 0
  • 0
  • 0
  • 22
  • 8
  • 114,908
  • 24,310